اَسکی

 (ASCII مخفف American Standard Code for Information Interchange)

یک ترتیب کارکتری   (Character Encoding) بر اساس الفبای انگلیسی است. کدهای اسکی در کامپیوترها، وسایل ارتباطی و هر وسیله دیگری که با متن سروکار دارد، برای نمایش متون استفاده می‌شوند. تمام مجموعه کارکترهای نسل جدید (مانند یونیکد و UTF) از اسکی نشأت می‌گیرند.

اسکی اولین بار در سال ۱۹۶۷ ابداع گردید و آخرین بار در سال ۱۹۸۶ دچار تغییر شد. در حال حاضر ۳۳ کاراکتر آن غیر قابل چاپ می‌باشند، که اکثر آن‌ها کاراکترهای کنترلی هستند که روی ظاهر متن تأثیر دارند. ۹۵ کارکتر اسکی قابل چاپ هستند که آنها را در اینجا می‌بینید:

 

یک صنعت استاندارد برای شناسایی و تعیین هویت حروف و اعدادتک رقمی و باقی کاراکترها در ۲۵۶ بخش که هر کدام از ۸ بیت تشکیل شده اند.

نوع توسعه یافتهٔ این سیستم کد گذاری ، 8 رقمی بوده و قادر است 256 کاراکتر را کد گذاری کند.

برای نمونه کد حرف "W" عدد 87 می‌باشد ، شما می‌توانید در یک ویرایشگر متنی در حالی که دکمهٔ Alt را فشار داده اید عدد 87 را وارد نمایید تا با رها کردن Alt حرف "W" را مشاهده نمایید.

از این سیستم در PCها استفاده می‌شود.

یونی کد چیست؟ کد ASCII چیست ؟


اغلب نوآوری های جدید با پیچیدگی ها و جزئیات زیادی همراه است و در ظاهر دارای سادگی استفاده نیستند. این عوامل سبب می شوند كه كاربران روی خوشی به آنها نشان ندهند هرچند در بعضی از موارد به ناچار آن را فرا گرفته و مورد استفاده قرار دهند. ولی یونیكد (Unicode) از این قاعده مستثنی است و کلا یك ابداع جدید است. برای روشن تر شدن موضوع ، در این مقاله به شناخت ماهیت یونی كد می پردازیم .
قبل از درك مفهوم یونی كد، بد نیست درباره سیستم های كدگذاری بیشتر بدانیم. همان طور كه می دانید هر داده ای كه در كامپیوتر وجود دارد حتی تصاویر یا فیلم ها، به‌ صورت یك سری از ارقام در مبنای 2 ذخیره می شود. این داده ها در اصل از رقم های صفر و یك تشكیلشده و به صورت خاصی ذخیره شده اند. ما می توانیم اطلاعاتی مانند یك تصویر را طبق الگوریتم هایی ذخیره كرده و آن را مشاهده یا ویرایش كنیم. تمامی حروف و اعدادی كه نمایش داده می شوند نیز به همین شكل هستند. اختصاص دادن یك عدد خاص یا در نظر گرفتن قالب خاص برای كاراكترها را كه به صورت استانداردهای جهانی در می آیند و مانند استاندارد ASCII و یا یونی كد در سیستم های كامپیوتری از آنها استفاده می شود، كدگذاری می گوییم.

 

کد ASCII

كد ASCII از اجداد پیشین یونیکد است. کدهای ASCII دارای محدودیت های فراوانی بودند. همان طور كه گفتیم هر كاراكتری كه در كامپیوتر نشان داده می شود از یك سری صفر و یك (یا بیت) تشكیل شده است كه مجموعه این بیت ها، یك كاراكتر را مشخص می كند و این صفر و یک ها را (که معمولا د ربمنای 16 و یا احیانا در مبنای 10 نمایش داده می شوند) كد كاراكتر گویند.

در سیستم كدگذاری ASCII برای نمایش كاراكترها از یك بایت استفاده می شود و لذا می توان نتیجه گرفت كه با سیستم کدگذاری ASCII روی هم رفته می توان 2 به توان 8 یعنی 256 كاراكتر را کدگذاری کرد، یعنی تنها یك قالب یك بایتی كه شامل حروف A تا Z و a تا z ، اعداد ، كاراكترهای كنترلی و برخی نمادها (كاراكترهایی برای نمادهای خاص مثل $ و @ و ...).

از گفته های بالا نتیجه می گیریم كه در سیستم ASCII جایی برای كاراكترهای دیگر زبان های دنیا مانند روسی، اسپانیایی، چینی، فارسی و غیره وجود ندارد و این كشورها برای نمایش كاراكترهای مربوط به خود از روش های متفاوتی مانند نگاشت (Mapping) و یا ماسك (Mask) كه همیشه دارای مشكلات فراوانی بود، استفاده می كردند. البته این مشكلات بیشتر گریبانگیر برنامه نویسان و طراحان بود.

 

تقسیم بندی کدهای ASCII :

کدهای اسکی به 3 بخش تقسیم می شوند:

1- کدهای سیستم Non Printable :بین 0 تا 31 هستند.

2- کدهای سیستم Lower ASCII :بین 32 تا 127 هستند که از کد های اسکی قدیمی پیروی میکردند که بر اساس 7 بیتی بودن قرار میگرفتند که ما ایرانیان به خوبی با آن آشنا هستیم.وقتی فونت فارسی نداریم یا فراموش میکنیم صفحه را unicode کنیم این کدها ظاهر می شوند و که اصولا مخصوص زبان های خارجی است

3-کد های سیستم Higher ASCII :بین 128تا 255 هستند.این کدها قابل برنامه ریزی هستند یعنی اینکه می توان  تبادلات داشته باشن که در کدام زبان اصلی قرار بگیرند.